مقدمه
یکی از مهمترین اقلام صورتهای مالی بانکها، ذخیره مطالبات مشکوک الوصول بوده و به طور معمول، در گزارش حسابرسی بانکها بند شرط است. شناسایی صحیح و ارائه و افشای منصفانه هزینه یادشده- که در ادبیات استانداردهای بین المللی از این موضوع با عنوان کاهش ارزش یاد می شود منجر به شفافیت صورتهای مالی بانکها می شود؛ اما، با توجه به آثار منفی آن بر تقسیم سود و نسبت کفایت سرمایه، بانکها این هزینه را به میزان کافی شناسایی نمیکنند. همچنین، یادداشت هزینه مطالبات مشکوک الوصول در صورتهای مالی بانکها به شکل مناسبی ارائه نمی شود.
کاهش ارزش تسهیلات اعطایی نشان دهنده پایین آمدن کیفیت جریانهای نقدی آینده تسهیلات اعطایی و حاوی این پیام برای استفاده کنندگان است که انتظار بانک درباره جریانهای نقدی ورودی آینده تسهیلات اعطایی، کاهش یافته است. شناسایی نکردن کاهش ارزش به میزان کافی، منجر به انعکاس داراییهای موهوم در ترازنامه و توزیع سود موهوم در مجامع بانکها شده است. به اعتقاد نگارنده، شناسایی صحیح کاهش ارزش تسهیلات اعطایی، یکی از چالش برانگیزترین حوزه های به کارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) برای بانکهای ایرانی خواهد بود؛ از اینرو، نیاز است تا آثار به کارگیری الگوهای کاهش ارزش طبق استانداردهای بین المللی به شکلی جامع مورد بحث و بررسی قرار گرفته و راهکارهای مناسبی به منظور حل وفصل چالشهای آن ارائه شود.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.