عامل اصلی در تعیین بر پیامدهای حسابرسی، رویکردهای به کار گرفته شده به وسیله مؤسسه های حسابرسی در انجام کار حسابرسی است، تا آنجا که ممکن است موفقیت کار حسابرسی را به خطر بیاندازد.
رویکرد حسابرسی با تأکید بر مدیریت خطر از دهه 90 میلادی رواج یافته و به تدریج جایگزین رویکردهای سنتی شد. در رویکرد حسابرسی مبتنی بر ریسک، منابع حسابرسی به سمت عرصه هایی جهت داده می شود که ممکن است در نتیجه خطرهای حسابرسی و نیز خطرهای تجاری، دربرگیرنده تحریف باشند. براین اساس حسابرس، بیشترین توجه حسابرسی را به عرصه هایی معطوف می کند که ریسک بالاتری دارند.
در ایران، رویکرد حسابرسی با تأکید بر مدیریت ریسک با استقبال زیادی رو به رو نشده است. چنانکه نظرخواهی ها، میزگردها و اظهارنظرها و اظهارنظرهای انجام شده نشان می دهد، عوامل متعددی از جمله موارد زیر در ناموفق مانده این رویکرد سهم داشته اند:
• نیاز به آموزش گسترده،
• هزینه بر بودن به کارگیری این رویکرد برای مؤسسه های حسابرسی،
• بی تفاوتی ذینفعان گزارشکری مالی در مورد به کارگیری این رویکرد،
• حساسیتِ کم مراجع نظارتی در مورد کیفیت گزارشگری حسابرس، و
• دور ماندن حرفه حسابرسی ایران از تحولات و پیشرفت های جهانی حرفه.
مجله حسابرس: «حسابرسی با تأکید بر مدیریت خطر؛ موانع و مشکلات استقرار حسابرسی مبتنی بر ریسک در ایران» را موضوع بحث میزگردی با حضور صاحبنظرات قرار داد تا به طرح مسائل مرتبط با موضوع بپردازد. مطالب بالا عنوانهایی بودند که در این میزگرد، مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.