مسئول بودن یا نبودن حسابرسان در ارتباط با کشف تقلب در طول زمان، تغییرهای زیادی داشته است. حسابرسان از گذشته تاکنون، مسئولیت اصلی خود را نسبت به کشف تقلب در صورتهای مالی حسابرسی شده نپذیرفته اند (Costello, 1991) و زمانی که استانداردهایی در این زمینه منتشر شد، حسابرسان افزایش مسئولیت خود و جستجوی بیشتر برای کشف تقلب را رد کردند. واضح است که حسابرسان دارای این نگرشند که برای کشف این موارد به طور کامل تجهیز نیستند و نمی توانند نسبت به نبود تقلب در صورتهای مالی اطمینان کامل فراهم کنند؛ هر چند با وقوع تقلب های گسترده در سطح شرکت ها، اعتبار حرفه حسابرسی نیز مورد سئوال قرار گرفت. بنابراین، حرفه حسابرسی ملزم شد راهی برای مقابله با این انتقادها پیدا کند. با این وجود، هیچ استانداردی نمی تواند اطمینانی کامل برای کشف تقلب را فراهم کند.
به طور مشابه، هیئت نظارت بر حسابداری شرکتهای سهامی عام در آگوست 2010 مجموعه 8 استاندارد حسابرسی (استانداردهای شماره 1508) را برای افزایش اثربخشی ارزیابی های حسابرسان از ریسک به کار گرفت. دنیل گولزر، رئیس این هیئت، عنوان کرد که این استانداردها برای توسعه و بهبود ارزیابی ریسک در حسابرسی و حداقل کردن عدم کشف موارد ارائه نادرست با اهمیت توسط حسابرسان، طراحی شده اند (ACFE,2010).
با توجه به اینکه گزارشهای بازرسان هیئت نظارت بر حسابداری شرکتهای سهامی عام ناامید کننده به نظر می رسد، اما این یافته ها تعجب آور نیست. برای سالها، انجمن بازرسان رسمی تقلب تنها درصد پایینی از موارد تقلب را که به وسیله حسابرسان مستقل کشف نشده اند، گزارش کرده است. بنابراین، حسابرسی مستقل اثربخش ترین روش برای کشف یا محدود کردن تقلب نیست (ACFE,2012; ACFE, 2010; ACFE,2008; ACFE,2006; ACFE,2004; ACFE,2002) .
برای مشاهده متن کامل این مقاله روی پیوند زیر کلیک نمایید.